Jak wynika z opracowania „Puchery” Ireny Łopuszańskiej opublikowanego w Roczniku Muzeum Etnograficznego w Krakowie z 1966 r. jeszcze wówczas zwyczaj był żywy w 15 wsiach: Zielonkach, Bibicach, Boleniu, Garlicy Murowanej, Trojanowicach, Pękowicach (teren dzisiejszej gm. Zielonki), Modlniczce, Tomaszowicach, Trojadynie, Ujeździe (dziś gm. Wielka Wieś), jak również w Toniach, Witkowicach, Górce Narodowej, Prądniku Czerwonym i Łęgu (dzisiejszy Kraków); kilka lat wcześniej pucheroki można było zobaczyć jeszcze w 11 innych wsiach: Bieńczyce, Czyżyny, Mogiła, Pleszów, Kujawy, Chałupki, Prądnik Biały, Kopań, Rybitwy, Płaszów, Przewóz. Do dziś zwyczaj przetrwał nieprzerwanie na terenie wsi: Bibice, Zielonki i Trojanowice.
Wcześniej, jeszcze przed I wojną światową tradycja obejmowała zasięgiem ponad 50 podkrakowskich wsi. W okresie międzywojennym pucheroki chodziły m.in. we wsiach: Modlnica, Węgrzce, Dziekanowice, Batowice, Raciborowice, Prusy, Zastów, Branice, Kantorowice, Zesławice, Mistrzejowice, Grębałów, Krzesławice, Olszanica, Chełm, Sudoł.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
